.jpg)
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီေန ့ အလုပ္ကေန ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ ့ျပန္လာတာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ ့ ဘယ္သူမွ မေတြ ့တာနဲ ့ ေရမိုးခ်ဳိးျပီး၊ ထမင္းမစားခင္ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ခဏအေမာေျပထိုင္ေနတုန္း မိတ္ေဆြတို ့ကို ေျပာျပခ်င္တာေလးေတြ ေျပာျပဖို ့ ေခါင္းထဲမွာေပၚလာတာေတြ ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ နားေထာင္ေပးေပါ့ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ သားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေတာ္ေတာ္ ႀကံ ့ခိုင္ဖြံ ့ျဖဳိးတယ္ဗ်။ ဒါနဲ ့ သူ ့ကို ႀကံ ့ခိုင္လို ့ဘဲ နာမည္ေပးထားတာ။ ကြ်န္ေတာ္မွာလည္း ဒီသားနဲ ့ပတ္သက္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ႀကံ ့ခိုင္ကိုေလ ကိုယ့္ရပ္ရြာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားေတြရဲ ့အက်ဳိးကို လုပ္ေစခ်င္တာ။ ျပီးရင္ဗ်ာ ဘာသာသာသနာကို ရိုေသလိုက္နာေစခ်င္တာ။ ကြ်န္ေတာ္ မေသခင္ ျမင္ခ်င္တဲ ့ ဆႏၵေပါ့ဗ်ာ။
မဆိုးပါဖူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္သလို ႀကံ ့ခိုင္တစ္ေယာက္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ရပ္ရြာထဲက လူမွဳေရးအသင္း ဟိုအသင္း ဒီအသင္းေတြ ၀င္ျပီး ရပ္ရြာအက်ဳိးေတြ လုပ္မယ္ဆိုျပီး ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနပါရဲ ့။ ကြ်န္ေတာ္ ပီတိျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ ဒီေကာင္ အေဖ့ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးမယ့္ ေကာင္ဘဲ၊ ဒါ ကြ်န္ေတာ့္သားဗ်လို ့ ေအာ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးလိုက္ခ်င္တာ။
အင္း သားအေႀကာင္း ခ်ီးမြန္းေကာင္းဖြင့္ျပီး ေျပာျပေနတာ - ေဟာ ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ကြ်န္ေတာ့္သား ႀကံ ့ခိုင္ ရြာလမ္းထိပ္ကေန ျပန္လာေနတာ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ျမင္ေနရတယ္။ ေအးဗ်ာ၊ ဒီေကာင္ႀကီး ေရာက္လာမွဘဲ ဆက္ေျပာျပမယ္။ သူ ့ေရွ ့မွာ ခ်ီးမြမ္းျပတာ သူႀကားရရင္ ၀မ္းသာရေအာင္ပါ။
ဟာ - ဘာျဖစ္တာလည္း။ ဟိုမွာ ဟိုမွာ - ရုပ္ႀကမ္းႀကမ္းနဲ ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္သား ႀကံ ့ခိုင္ကို လမ္းေဘးျခဳံပုတ္ကေန ထြက္လာျပီး အတင္းအဓမၼဆြဲေခၚသြားတယ္။ လုပ္ႀကပါဦး။ ဟာ မျဖစ္ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ အျမန္လိုက္မွ ရမယ္။ ခဏ ေစာင့္ေနႀကဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ အေျပးအလွ ြားေနာက္ကေနလိုက္သြားတာ ရြာအျပင္လည္းေရာက္ေရာ အဲ ့ဒီလူႀကီးေလ ကြ်န္ေတာ့္သားေခါင္းေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဘက္စုံမိုးျပီး ပါးစပ္က ဘာေတြရြတ္ေနလည္း မသိဖူး။ မေကာင္းဆိုးရြားတစ္ေကာင္က တစ္ခုခုမန္းေနသလိုမ်ဳိးဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ ့ ေႀကာင္ႀကည့္ေနတုန္း၊ ျဗဳံးကနည္းဆို ဟိုေကာင္ ႀကံ ့ခိုင္ ေခြးဘီလူးလို ေခြးျဖစ္သြားပါေရာလား။ ဟာ ကြ်န္ေတာ္ သားဘာျဖစ္သြားလည္းဗ်ာ။ ဟိုလူႀကီးလည္း မရွိေတာ့ဖူး။ ဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္သား ေခြးကေလးဆီ မ၀န္ ့မရဲ တိုးကပ္သြားျပီး ေခၚႀကည့္တယ္။ သား သား အေဖေလ မင္း ဘာျဖစ္သြားတာတုန္း။
ဘုရား၊ ဘုရား၊ ႀကံ ့ခိုင္ ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္ ့ေရွ ့တိုးလာျပီး ၀ုန္းကနည္းဆို လက္ကို လွမ္းကိုက္တယ္။ ကမန္းကတန္းေရွာင္လိုက္ေပမယ့္ ျခစ္ရာေလာက္ ကိုက္မိလို ့ ေသြးေတာ့ထြက္လာတယ္။ ေလာကႀကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလည္းဗ်ာ။ ႀကံ ့ခိုင္တစ္ေယာက္ မိဘကို မိဘမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ ဘာမွလုပ္မရေတာ့ ေရွ ့ကေျပး ႀကံ ့ခိုင္က ေနာက္ကေန လိုက္ကိုက္နဲ ့ ရြာထဲကို ေရာက္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေတာ္ ့ကို ေျပးလိုက္ရလို ့၊ ႀကံ ့ခိုင္ရဲ ့ေဘးရန္ကေနေ၀းတဲ ့ ေနရာေရာက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ သစ္ပင္တစ္ပင္ေနာက္နားမွာ ထိုင္ရင္း ခဏအေမာေျဖေနရတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ေဘးအိမ္က ေခြးေလးတစ္ေကာင္ဆိုရင္ သခင္ရွဴးတိုက္တိုင္း မေဟာင္မကိုက္ဖူးဗ်။ ကုိက္သင့္မွ ကိုက္တယ္။ မကိုက္သင့္တဲ့သူကို ဘယ္ေတာ့မွ မကိုက္ဖူး။ အိမ္မွာအတူေနတဲ့သူေတြဆိုရင္လည္း အျမဲကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ ့ အိမ္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္တယ္။ လူဆိုးလူေကာင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ခြဲျခားသိျမင္တတ္တယ္။ ႀကံ ့ခိုင္လိုသာ လူေကာင္းကို မသိဘဲ ကိုက္မိရင္ ေကာင္းပါ့မလား။ လူဆိုးကို လူေကာင္းထင္ျပီး မခြဲျခားတတ္ရင္ မခက္ပါလားဗ်ာ။
ကိုယ့္သခင္ အစစ္အမွန္ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ သူသိတယ္ဗ်။ သခင္မဟုတ္သူ တစ္ဦးဦးကမ်ား အရုိးေလးေကြ်း စားႀကြင္းစားက်န္ေလးေကြ်းျပီး ညာခိုင္းတာမ်ဳိးကိုလည္း သူက လိုက္မလုပ္ဖူး။ အစားေကာင္းေကြ်းမယ္ဆိုျပီး ဟန္ျပမက္လုံးေပးျပတာကိုလည္း သူက မမက္ေမာဖူး။ သူသိတာကတစ္ခုဘဲရွိတယ္ - မဟုတ္တာလုပ္ရင္ မမွန္တာေတြ ့ရင္ သူမႀကိဳက္လို ့ အဲ့လုိလုပ္တဲ့သူဆိုရင္ သူကိုက္မယ္။ အႏိုင္က်င့္တဲ့ေခြးေတြေတြ ့ရင္ သူက ကာကြယ္ေပးမယ္။ ဒီေတာ့ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူတိုင္းက သူ ့ကို ခ်စ္ႀကတယ္။ တစ္ျခား ေျမွာက္ေပးတိုင္းလုပ္တဲ့ ေခြးေတြနဲ ့ေတာ့ မတူေရးခ် မတူပါဖူးဗ်ာ။
ေျပာရင္းဆိုရင္း ကြ်န္ေတာ့္သား (အဲဗ်ာ အခုေတာ့ ေခြး) ႀကံ ့ခိုင္ ရြာလည္ ေျမလမ္းမမွာ ဆူဆူညံညံ ေဟာင္ေနေလရဲ ့။ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြက ရုိင္းစိုင္းေနတဲ ့ ႀကံ ့ခိုင္ကို ေခ်ာ့ေမာျပီး ေျပာေနတဲ့သူကေျပာ၊ ေဒါသထြက္ျပီး ျပန္ရိုက္မယ္ဆိုျပီး ျပင္တဲ့သူကျပင္နဲ ့ အေျခအေနက အေတာ့္ကို ရွဳတ္ေထြးေနတယ္။ ဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း သား သံေယာဇဥ္နဲ ့ ကိုက္ကာမွ ကိုက္ေရာ သူမ်ားေတြမထိခိုက္ရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ မိဘကိုယ္တိုင္ဘဲ အကိုက္ခံျပီး ေသရင္ေသပေလ့ေစေတာ့လို ့ စိတ္ဆုံးျဖတ္ျပီး ႀကံ ့ခိုင္ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္ပါတယ္။
ႀကံ ့ခိုင္ေလ လူေတြကို လူေတြမွန္း မသိရေအာင္ျဖစ္ေနျပီ။ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ ့ ေျပာေနတဲ ့သူေတြကို လွည့္ေဟာင္လိုက္၊ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းမယ့္သူေတြဘက္ကို လွည့္မာန္ဖီလိုက္နဲ ့ အသိတရားေပ်ာက္ေနတယ္။ လူေတြထဲက အခ်ဳိ ့လည္း အကိုက္ခံမိတယ္ထင္ပါရဲ ့ဗ်ာ ေနာက္ဘက္နားမွာ ညီးညဴေနႀကေလရဲ ့။ မျဖစ္ေတာ့ဖူး အေတာ္ဆိုးရြားေနျပီျဖစ္တဲ့ ႀကံ ့ခုိင္ကို ကြ်န္ေတာ္ မိဘကိုယ္တို္င္က သားဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ ့ တြယ္တာ ညွာတာေနလုိ ့မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ က်န္တဲ့လူေတြပါ ပိုထိခိုက္ေတာ့မွာမို ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကို အဆုံးသတ္ေပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီး ၀င္လုံးသတ္ဖို ့ ေျပး၀င္လိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္နဲ ့ သံဃာေတြ ကိုရင္ေတြက - ေဟ့ ေဟ့ ေနဦး ေနဦး၊ မင္းသား ႀကံ ့ခိုင္က ေခြးအစစ္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဖူး။ မေကာင္းဆိုးရြားတစ္ေကာင္ေကာင္က ျပဳစားလိုက္လို ့ ျဖစ္ရမယ္ဆိုျပီး ၀င္ဟန္ ့တားပါတယ္။ ဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ႀကံ ့ခိုင္ဆီ ေျပး၀င္တဲ့အရွိန္ကို ရပ္ျပီး၊ မွန္ပါဘုရား အရွင္ဘုရားတို ့ ကယ္ေတာ္မူႀကပါဦးဘုရားလို ့ ကမန္းကတန္းဘဲ ေလွ်ာက္တင္လိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားက ေကာင္းျပီ ဒကာတို ့ - ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားတို ့ရဲ ့ အတြက္ ေကာင္းက်ဳိးရွိေရး ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေရးဟာ ဆရာေတာ္တို ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ ့ အလုပ္တစ္ခုဘဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္က ဘာသာ သာသနာနဲ ့ လူေတြေကာင္းက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ဖို ့ ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့ဟာ ခ်စ္သားတို ့တာ၀န္ေပဘဲလို ့ မိန္ ့ႀကားေတာ္မူခဲ့တာ။ ကဲ ကဲ အားလုံးေနာက္ဆုတ္ႀကဆိုျပီး၊ ႀကံခိုင္ရိွရာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူလိုက္ႀကျပီး ဆရာေတာ္နဲ ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ေမတၱာေရးေအးတိုက္ေကြ်းဖို ့ ေမတၱာသုတ္ေတြ ရြတ္ဖတ္ႀကပါတယ္။
ဒီလို ေမတၱာဓါတ္အျပည္နဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေအးခ်မ္းသာယာစြာနဲ ့ ရြတ္ဖတ္ေမတၱာပို ့မွဳေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္သား ႀကံ ့ခိုင္ တေျဖးေျဖးနဲ ့ ျငိမ္က်သြားျပီး ေစာေစာက မာန္ဇီေနတာေတြ ဆူညံစြာေဟာင္ေနတာေတြ ကိုက္လိုစိတ္ေတြ ေျပာက္ကြယ္စျပဳေနတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းရလာတာနဲ ့ အမွ် ႀကံ ့ခိုင္ဟာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို ဘာမွ ရန္မူမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မရွိေတာ့ပါဖူး။ ႀကည့္ရတာ သံဃာကို သံဃာမွန္းသိသြာတယ္နဲ ့တူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့လည္း ေဘးကေန ၀န္းရံထားေနရင္း စိတ္ေအးသြားျပီး ၀မ္းသာစျပဳလာပါတယ္။
ဟာ ဟာ ဟိုမွာ ဘာလည္းေဟ့ ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေအာ္ေျပာလိုက္တာေႀကာင့္ အလန္ ့တႀကားႀကည့္လိုက္မတဲ့အခါမွာေတာ့ ေစာေစာက ႀကံ ့ခိုင္ကို ေခၚသြားျပီး လူ ့သားဘ၀ကေန ေခြးဘ၀ကို ေျပာင္းျပစ္လိုက္တဲ့ သူႀကီးပါလား။ ဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္က သူဘဲ သူဘဲလို ့ ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီလူႀကီးဟာ ႀကံ ့ခိုင္နားကို ဘယ္လိုေရာက္သြားလိုက္မွန္းေတာင္ မသိရဘဲ ေရာက္သြားျပီး၊ တည္ျငိမ္ေအးျငိမ္းစျပဳေနျပီျဖစ္တဲ့ ႀကံ ့ခိုင္ကို တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္တဲ ့ အခ်ိန္မွာ ႀကံ ့ခိုင္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဖတ္ျပီးေနတဲ့ ဆရာေတာ္ရွိရာကို ေျပးခုန္ျပီး ကိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္နဲ ့ ရဟန္းသံဃာေတြ အလဲလဲအျပဳိျပဳိျဖစ္ကုန္ပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ ရင္က်ဳိးရပါျပီ၊ ႀကံ ့ခိုင္ေတာ့ မျပစ္မွားသင့္တဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ေမတၱာရွင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရွင္ သံဃာေတာ္ေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပစ္မွားလိုက္ပါျပီေကာလို ့။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘ၀ဆက္တုိင္းမွာ ဒီျပစ္မွားမွဳကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရေတာ့မွာဘဲလို ့ ေႀကကြဲ၀မ္းနည္းစြာနဲ ့ ယူက်ဴံးမရျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းဆိုးေႀကာင့္ ေႀကကြဲ၀မ္းနည္းရမွဳေႀကာင့္ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ ထိန္းမႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စီးက်လာပါေတာ့တယ္။ ႀကံ ့ခိုင္ရဲ ့ ဘ၀ေတာ့ သြားပါျပီဗ်ာ။ သူတစ္ပါးရဲ ့ ျပဳစားခိုင္းေစမွဳေႀကာင့္ မလုပ္သင့္တာေတြကို မစဥ္းစား မဆင္ျခင္ေတာ့ဘဲ မေကာင္းမွဳကို က်ဴးလြန္လိုက္ပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေႀကကြဲျပီး ေနေနတုန္း ႀကံ ့ခိုင္အသံကို ႀကားရပါတယ္။ အေဖ အေဖ သား ႀကံ ့ခိုင္ ျပန္လာျပီေလ။ ဟာ မင္း မင္း ေခြးမဟုတ္ဘူးလား။ အာ အေဖကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ႀကံ ့ခိုင္ လူစစ္စ္ပါဗ်။ ေအာ္ လက္စသတ္ေတာ ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္သား ႀကံ ့ခိုင္ကို ေမွ်ာေနရင္း ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး။ ဘုရား ဘုရား အျပင္မွာ တကယ္မ်ားျဖစ္ေနသလိုပါဘဲလားလို ့ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ အိမ္မက္ထဲမွာ တကယ္ေတာ ့ ႀကံ ့ခိုင္ဟာ အမ်ားသူငါလို လူသားတဲက လူတစ္ေယာက္ပါဗ်ာ။ မေကာင္းဆိုးရြားေကာင္းႀကီးက ျပဳစားလိုက္လို ့သာ ရိုင္းစိုင္းတဲံ ေခြးဘ၀ေရာက္သြားရတာပါ။ တန္ဖိုးႀကီးျမင့္ျမတ္တဲ့ လူဘ၀ကေန ေခြးဘ၀ မေရာက္ရေလေအာင္၊ သတိတရား အသိတရားနဲ ့ မေကာင္းဆိုးရြားေတြရ ဲ ့ ျပဳစားျခင္းမခံရေအာင္ (ျပဳစားခံေနရရင္လည္း အဲ့ဒီဘ၀ကေန ရုန္းထြက္ျပီး) လူပီသစြာနဲ ့ လူသားအမ်ားအက်ဳိးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အက်ဳိးျပဳဖို ့ပါဘဲဗ်ာ။
(ေရးသားသီဖြဲ ့သူ - နစ္ေနမန္း)။
အေသးစိတ္သိလိုပါက 
