သခင္စိတ္ဓါတ္။

စီေဘာက္စ္မွာ မဆဲၾကပါနဲ႔ ဆဲၾကပါလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေတာ့မတုိက္တြန္းပါဘူး။ ဒါဟာလူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ လူ႔အသုိင္းအ၀န္းေပၚတာ၀န္ယူမႈအပုိင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အခြင့္အေရးေပၚမွာမူတည္ပါတယ္။ လူ႔အသုိင္းအ၀န္းေပၚမွာ သူ႔အျမင္၊ သူ႔သေဘာထားကုိ သူလက္ခံထားတဲ့ လူ႔အဆင့္အတန္းနဲ႔တုန္႔ျပန္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လူ႔အသုိင္းအ၀န္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆဲတာကုိေတာ့ လူျမင္ကြင္းေနရာေတြမွာ လူေတြၾကားထဲမွာ လူ႔ယဥ္ေက်းလုိိ႔ ခံယူထားတဲ့ လူေတြကေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံးေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။



အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့၊ ကမာၻမွာလူယဥ္ေက်းရယ္လုိ႔ထင္ရွားတဲ့ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔ၾကီးျပင္းလာတဲ့၊ ေလာကနီတအဆုံးအမေတြ ၾကားထဲကျဖတ္သန္းလာတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာေတြကေတာ့ ဆဲဖုိ႔ဆုိဖုိ႔ႏႈတ္မရဲၾကပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ့္က်င့္သိကၡာကုိ ကုိယ္ပဲထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွမထိန္းႏုိင္ပါဘူး။ စီေဘာက္စ္မွာ ဆဲတာင့ါကုိလူသိတာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကုိလူျမင္တာမဟုတ္ဘူး အားရပါးရဆဲၾကတာ ကုိယ္ခံယူထားတဲ့ လူ႔အဆင့္အတန္းကုိ ကုိယ္ေဖာ္ျပတာပါ။ ဘယ္သူမွမသိေပမဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသိပါတယ္။

ကုိယ့္အမ်ဳိးကုိကုိယ္တကယ္ခ်စ္ရင္ ကုိယ့္စာနဲ႔ကုိယ့္စကားကုိ ကုိယ္ကုိုယ္တုိင္ကေလးစားျမတ္ႏုိးပါတယ္။ ကုိယ္ေလးစားျမတ္ႏုိးတဲ့စကားနဲ႔ လူျမင္ကြင္းမွာ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားေတြဆဲဆုိတာ တကယ္ေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေပ်ာက္ဆုံးေနလုိ႔ပါ။ ဗမာစာသည္ဒုိ႔စာ။ ဗမာစကားသည္ဒုိ႔စကား။ ဒုိ႔စာကုိျမတ္ႏုိးပါ။ ဒုိ႔စကားကုိေလးစားပါ။ လုိ႔ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးက သခင္စိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့သခင္မ်ဳိးျမန္မာစစ္စစ္ မ်ဳိးခ်စ္ေတြက ေသေသခ်ာခ်ာေျပာခဲ့တာပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ရုိးမသြားပါဘူး။ (ျခြင္းခ်က္ - ဤေနရာတြင္ ဗမာဟုသုံးႏႈန္းျခင္းသည္ မူရင္းအတုိင္းသာသုံးခ်င္းျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ အားလုံးအက်ဳံး၀င္ပါသည္။)

ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျမင့္မားဖုိ႔ဆုိရင္ အဲဒီႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့လူငယ္ေတြရဲ႕အေတြးအေခၚေတြ ျမင့္မားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ရင့္က်က္ၿပီး ေတြးေခၚဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ ေျမာက္ျမားစြာ လုိအပ္ေနပါတယ္။ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ တပ္မေတာ္၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ အားလုံးေပါင္းၿပီးမွ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အေရးႀကီးပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ Globalisation - Global-is-Asian ေျပာရေလာက္ေအာင္ကုိ အာရွႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္တုိးတက္လ်က္ရွိေနပါတယ္။

တရုတ္ကုိၾကည့္မလား၊ အိႏၵိယကုိၾကည့္မလား၊ ယုိးဒယားကုိ ၾကည့္မလား၊ မ်ဳိးဆက္ျပတ္ေလာက္နီးႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရတဲ့ ကေမာၻဒီးယားကုိၾကည့္မလား၊ စစ္ဒဏ္ကုိဆုိးရြားစြာ ခံခဲ့ရတဲ့ဗီယက္နမ္ကုိၾကည့္မလား အားလုံးခုိင္မာတဲ့စီးပြားေရးတစ္ခုစီကုိခ်ီတက္ေနၾကတာခ်ည္းပဲ။

နယ္စပ္ကေန ခဏေလာက္ရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကုိျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀းရတဲ့အျဖစ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ သယံဇာတေပါၾကြယ္အ၀ဆုံးႏုိင္ငံ၊ ပထ၀ီေရေျမ အေနအထားအေကာင္းဆုံးႏုိင္ငံ၊ နယ္ေျမအက်ယ္အ၀န္းအႀကီးဆုံးႏုိင္ငံ . . .မ်က္ရည္က်ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။ ပညာေရးကုိၾကည့္ ဒါေျပာဒါသင္ဒါက်က္ဒါေျဖ စနစ္ကေနမတက္ႏုိင္။ စီးပြားေရးကုိၾကည့္ ျမန္မာ့ေငြေၾကးစနစ္ခုိင္မာေနပုံမ်ား အျပင္ထြက္တာနဲ႔ မ်က္လႊာခ်ေနရတဲ့အျဖစ္။ က်န္းမာေရးကုိၾကည့္မလား ေဆးရုံေတြမွာ ေဆးေဟာင္းေလာင္းနဲ႔လူနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္။ စား၀တ္ေနေရးကုိၾကည့္မလား ျမန္မာမွာ ငတ္လုိ႔ေသေနၾကၿပီ။

မၾကာခင္ကပဲ ကမာၻ့ကုလသမဂၢစားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕က ျမန္မာျပည္ကလူေပါင္း ၅သိန္းေက်ာ္ဟာ ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ညအိပ္ယာ၀င္ေနရေၾကာင္းေျပာသြားတယ္။ ဆီကုိေရခ်ိဳး၊ ေဆးရုိးမီးလႈံ၊ စပါးေတာင္လုိပုံဆုိတဲ့ ျမန္မာေတြ၊ ေရႊလုိ႔ေခၚတဲ့ျမန္မာေတြ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြမွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာနဲ႔ ေခါင္းပုံျဖတ္အႏွိပ္စက္ခံၿပီး အလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္ေနရတယ္။ အမ်ားစုကုိေျပာတာပါ။ ဒါေတြအားလုံးကုိအရင္းစစ္ၾကည့္ပါ။

ဘယ္သူ႔ကုိအျပစ္တင္ရမလဲ။ သားသမီးမေကာင္း မိဘေခါင္း။ တပည့္မေကာင္းဆရာ့ေခါင္း။ တုိင္းျပည္မေကာင္း အစုိးရေခါင္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဒီမုိကေရစီကုိ မစားရ၀ခမန္းေတာင္းဆုိတာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိရြံမုန္းေနလုိ႔ပါ။ ဘာလုိ႔လဲ။ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ခၽြတ္ခၽြတ္ခ်ဳံက်ေနတဲ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ေကာင္းစားေစခ်င္လုိ႔။ အမိျမန္မာျပည္ကုိဘာလုိ႔ေကာင္းစားေစခ်င္တာလဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္လုိ႔ေပါ့။ ေသနတ္ကုိင္မွ၊ ယူနီေဖာင္း၀တ္မွ တုိင္းျပည္ခ်စ္၊ လူမ်ဳိးခ်စ္ၿပီး ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာကုိ ေစာင့္ေရွာက္တတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ရင္း ေရာခ့္သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ဟစ္ေဟာ့ေရးစီးေၾကာင္းထဲမွာစီးေမ်ာရင္း တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္တဲ့သူေတြဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူမ်ဳိးနဲ႔ ကုိယ္ကုိးကြယ္ခဲ့တဲ့ဘာသာကုိ စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အသက္ေပးၿပီး တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ျပသြားၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဘာလုိ႔ဆင္းရဲေနတာလဲ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးရဲ႕စကား ခဏငွားေျပာမယ္။

တုိင္းျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့အစုိးရက သူ႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေနမွေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္ဘယ္မွာလာတုိးတက္ဖုိ႔အခ်ိန္ရွိေတာ့မလဲတဲ့။ သူ႔မွာ ျပည္သူအရင္း ေတြကုိပဲ အေရးယူရ။ ခုတ္ရ။ ထစ္ရ။ သတ္ရနဲ႔ပဲအခ်ိန္ေတြကုန္ေနရတာကုိး။ ခုတ္မွာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔ကုိဆန္႔က်င္တာကုိး။

အစုိးရမေကာင္းေၾကာင္းေျပာတာကုိး။ ဒါဆုိ အစုိးကေရာ တကယ္ေကာင္းေနလုိ႔လားဗ်ာ။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့တုိင္းျပည္ကုိ ေကာင္းေအာင္ အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ေျပာရမယ္။ ျပဳျပင္ဖုိ႔ေတာင္းဆုိရမယ္ဆုိတာ ႏုိင္ငံ့သားေကာင္းတာ၀န္ကုိ ထမ္းတာေလဗ်ာ။ အျမင္မတူရင္ ရန္သူျဖစ္၊ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ သတ္ေစဆုိသလုိ ျပည္သူေတြကုိဆက္ဆံေနမွေတာ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္သူေတြက ဘယ္မွာလာ တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိးေျပာေတာ့မွာလည္းဗ်ာ။ ေ၀းေ၀းကပဲခ်စ္ေတာ့မွာေပါ့။ အေ၀းေရာက္တုိင္း တုိင္းျပည္ကုိမခ်စ္ဘူးလုိ႔မထင္ပါနဲ႔။

ျမန္မာမွန္ရင္ ျမန္မာျပည္ကုိမခ်စ္တဲ့လူမရွိဘူး။ ကခ်င္လည္း ကခ်င္မွာေမြးၿပီး ဂ်ပန္ေရာက္ေနလည္း မေနာတုိင္ကိုခ်စ္တာပဲ။ ေဂ်ာဘြန္ေတာင္ကုိသတိရတာပဲ။ ကယားလည္း အေမရိကားေရာက္ေနေပမဲ့ လြင္ေကာ္ကုိသတိရတာပဲ။ ကရင္လည္း ဖားစည္နဲ႔ ဒုံးသံၾကားရင္ ဇြဲကပင္ေတာင္ကုိ အဂၤလန္ကေနသတိရတာပဲ။ ခ်င္းလည္း အိႏိၵယမွာအေျခက်ေနေပမဲ့ ေခၚႏုသုနမ္ေတာင္တန္းနဲ႔ ေတာင္ဇလတ္ေတြကုိသတိရတာပဲ။ ရွမ္းေတြလည္း ၾသစေတ်းလ်ေရာက္ေနေပမဲ့ တုိ႔ဟူးေႏြးနဲ႔ အင္းေလးကန္ကုိ တမ္းတတာပဲ။ မြန္ေတြလည္း ဥေရာပမွာ ေနထုိင္ေနရေပမဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္က ေရစိမ္မုန္႔ဟင္းခါးေလးနဲ႔ က်ဳိကၡမီကုိသတိရမွာအမွန္ပဲ။ ရခုိင္လည္း ႕ကုိရီးယားေရာက္ေနေပမဲ့ ေျမာက္ဦးက ရွစ္ေသာင္းဘုရားနဲ႔ ရခုိင္သၾကၤန္ကုိ အရမ္းလြမ္းမွာပဲ။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေတြေၾကာင့္ တုိင္းျပည္အျပင္ရဲ႕ အေ၀းတစ္ေနရာေရာက္ေနၾကေပမဲ့။ ျမန္မာျပည္ကုိခ်စ္တဲ့ စိတ္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမေ၀းဘူးဗ်။

ၿပီးတာေတြလည္းၿပီးခဲ့ၿပီ။ မျဖစ္သင့္တာေတြလည္းျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ မနစ္နာသင့္သူေတြလည္းနစ္နာခဲ့ရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဆုိတာအေရးႀကီးပါတယ္။ အမိန္႔တစ္ခုတည္းကုိၾကည့္ၿပီး တုိင္းျပည္နစ္နာေနတာကုိလက္ပုိက္ၾကည့္ေနသူေတြ၊ ဒီမုိကေရစီအေရးဘန္းျပၿပီးအိပ္ထဲထည့္ မစားရ၀ခမန္းေအာ္ေနတဲ့သူေတြ၊ တုိင္းျပည္ကုိတကယ္ခ်စ္လုိ႔ တုိင္းျပည္နစ္နာေနတာကုိမၾကည့္ရက္လုိ႔ ကုိယ့္အိပ္ယာေပၚမွာ ေခါင္းအုံးကုိအေဖၚျပဳၿပီး ငုိေနရတဲ့သူေတြ၊ ဗမာမေကာင္းဘူး။ ခ်င္းေကာင္းတယ္။

ကခ်င္ေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာတတ္တဲ့လူမ်ဳိးစြဲ၀ါဒႀကီးမားေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးခ၀ါခ်ၿပီး လက္တြဲၾကဖုိ႔လုိပါၿပီ။

တုိင္းျပည္အမွန္တကယ္နစ္နာေနပါၿပီ။ အမိျမန္မာျပည္ကုိတကယ္ခ်စ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္အမွန္ကုိ သခင္စိတ္ေမြးၿပီးထူေထာင္ဖုိ႔လုိပါၿပီ။ တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာ အဲဒီသခင္စိတ္ပါ။ သခင္စိတ္ကုိျပန္လည္အသက္ေမြးပါ။ တပ္မေတာ္သားေတြကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္သခင္လုိ႔ခံယူရင္ သခင္တစ္ေယာက္လုိက်င့္ပါ။ ကၽြန္သေဘာက္လုိ အမိန္႔အာဏာတစ္ခုတည္းကုိၾကည့္ၿပီး မေဆာင္ရြက္ပါနဲ႔။ ေတာ္၏၊ မေတာ္၏။ သင့္၏ မသင့္၏။ ခ်င့္ခ်ိန္ပါ။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အဓိကရပ္တည္မႈကုိ ျပန္ဆန္းစစ္ပါ။ ေမ့ေနရင္ သစၥာဓိ႒ာန္ကုိ ဆုိၾကည့္ပါ။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ဖုိ႔ ျပည္သူေတြက ယုံၾကည္စြာနဲ႔ အထူးအာဏာအပ္ႏွင္းေပးထားတာပါ။

တုိင္းသူျပည္သားလူငယ္ေတြကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သခင္လုိ႔ခံယူရင္ သခင္တစ္ေယာက္လုိ႔ ေတြးပါ။ ေရးပါ။ က်င့္ၾကံပါ။ လမ္းေဘးေတေလတစ္ေယာက္လုိ ကၽြန္သေဘာက္လုိ သေဘာမထားပါနဲ႔။ ကုိယ့္ကုိကုိ မျမွင့္သမွ် ကုိယ့္ကုိႏွိပ္ကြပ္ေနအုံးမွာပဲ။

ခပ္တုိးတုိးေလးရြတ္ၾကည့္ပါ။ သခင္မ်ဳိးေဟ့ ဒုိ႔ျမန္မာလုိ႔။ ကုိယ့္နာမည္အေရွ႕မွာ သခင္တပ္ေခၚၾကည့္ပါ။ သခင္စိတ္ေတြတုိးပြားလာတာေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ အဲဒီသခင္စိတ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလုံးကုိ ကၽြန္အျဖစ္ကေန
ေဆာင္က်ဥ္းေပးခဲ့တာ။ အခုလည္း ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔။ သခင္စိတ္ဟာ ဂုိဏ္းဂဏကင္းတယ္။ ျမင့္ျမတ္တယ္။ လူမ်ဳိးစြဲကင္းတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကုိတက္ၾကြေစတယ္။ အခုမွကမာၻမွာေခတ္စားလာတဲ့ Leadership ဆုိတဲ့အေတြးအေခၚေတြဟာ လြန္ခဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြဲထဲက ျမန္မာလူမ်ဳိးစစ္စစ္လူငယ္္ေတြက လက္ေတြ႔အသုံးခ်အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၿပီး ကၽြန္စနစ္ကေနရုန္းထြက္ ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခုကၽြန္ေတာ္တုိ႔အလွည့္ပဲ။

ၿပီးတာေတြၿပီးခဲ့ၿပီ။ ေမ့လုိ႔မရႏုိင္တာသိေပမဲ့ ၿပီးတာေတြကုိ ျပင္လုိ႔မွမရေတာ့တာလုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြေျပာေနမဲ့အစား ျဖစ္ႏုိင္တာေတြကုိ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ တပ္မေတာ္၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ တုိင္းရင္းသားအားလုံးစုေပါင္းၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အေရးႀကီးပါတယ္။ ျမန္မာဟာ ကမာၻေျမေပၚကေန ေဇာက္ထုိးမုိးေမွ်ာ္နဲ႔ ဆင္းရဲတြင္းထဲကုိ ထုိးက်ေနပါၿပီ။ ဘာလုပ္ၾကမလဲ သခင္တုိ႔။

(ေရးသားတင္ဆက္သူ - ပဥၥမေျမာက္မ်ဳိးဆက္)

http://5thgenerationburmese.blogspot.com/2007/11/blog-post.html