.jpg)
သိပ္ကိုရင္နာစရာ မခ်ိစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုပါ။ မူလတန္းျပဆရာမေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။ မိသားစုကေတာ့ သိပ္မႀကီးရွာပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ပါဘဲ။ သိၾကတဲ့အတိုင္း အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္လုပ္ရတာေတာင္ လူေနမႈ႕စားရိတ္က အလ်င္မမီခ်င္ပါဘူး။ ဒါကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစု
တရပ္လံုးဆိုေတာ့ ႐ိုးေတာင္ေနပါၿပီလို႔ ေျပာရမလားဘဲ။ မူလတန္းျပဆရာမဆိုေတာ့လည္း လစာကေလးက
၃၀၀၀၀ိ/- က်ပ္စြန္းစြန္းသာ ရတာမဟုတ္လား။ အဲဒီ မူလတန္းျပဆရာမေလးနဲ႔ စကားလက္ဆံုၾကရင္း သူ႔အျဖစ္ကေလးတစ္ခုေျပျပပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အေႂကြးနဲ႔မကင္းတဲ့ သူဆိုေတာ့ အေပါင္ဆိုင္ကို ခ်ီတတ္တာေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဇႏၷ၀ါရီလကုန္ကေပါ့တဲ့။ ေငြလိုလို႔ သူ႔နားကပ္ေလး သြားေပါင္ပါသတဲ့။ အေပါင္ဆိုင္က ဆရာမဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲလို႔ ေမးေတာ့ ဆရာမက ေငြ ၃၀၀၀၀ိ/- လို႔ေျပာေတာ့၊ အေပါင္ဆိုင္ကလဲ ထုတ္ေပးပါသတဲ့ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းက အေပါင္ဆိုင္မွာ ဆရာမေလးနားကပ္ေပါင္တဲ့ ကိစၥပါ။ ဘာမွ မႀကီးက်ယ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္က ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ၿပီးရမွာ။ မၿပီးဘူးဗ်။ အေပါင္ဆိုင္က ေျပာလိုက္တာက
"ဆရာမရယ္တဲ့ ဒီတစ္ဖက္ျပန္ယူထားပါ။ ဒီမွာ တစ္ဖက္ဘဲထားခဲ့ပါတဲ့။ ေနာက္တစ္ခါလိုေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ဖက္ ေပါင္လုိ႔ရေသးတာေပါ့တဲ့" ဆရာမေလးခင္ဗ်ာ မ်က္ႏွာကို တင္းကနဲျဖစ္၊ နားထင္ေၾကာေတြ ေထာင္တက္ ေသြးေတြဆူၿပီး ဘယ္လိုဖြဲ႕ရမလဲ မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုနဲ႔ အေပါင္ဆိုင္က ပိုက္ဆံေလးယူၿပီး ျပန္လာတာကို ေျပာျပပါတယ္။ ႐ွက္တာလား၊ ခံရခက္တာလား၊ ေဒါသစိတ္လား၊ ေက်းဇူးတင္ရမွာလား၊ ဘာမွန္းကို မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ႏွစ္ ၂၀နီးပါး သက္တမ္းရလာတဲ့ ဆရာမေလးဘ၀မွာ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ လူအထင္အျမင္ေသးခ့ရတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ မႀကံဳခဲ့ဘူးပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။
မေခ်းႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတာမွ ခံသာေသးတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ၾကားက နားေထာင္ေနရင္း အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ေရေပၚဆီဘ၀ကေနျဖစ္တဲ့ ဆရာမေတြ မဟုတ္ဘဲ။ တကယ့္ကို နာ၃နာနဲ႔ ဆရာမေတြဆိုေတာ့ေလ။ ခုေတာ့ တနာတိုးလို႔ ဂုဏ္သိကၡာေလးပါ နာရတဲ့ဘ၀ေတြပါလားဗ်ာ။ စစ္အစိုးရကသာ ပညာေရးနဲ႔ ဘာျဖစ္ရမည္ ညာျဖစ္ရမည္ဆိုတဲ့ ေလေပၚ၀ဲ မူ၀ါဒေတြသာ ေျပာေနတာ။ တကယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြကေတာ့ ဒီလိုခ်ည္းပါဘဲဗ်ာ။ တကယ္ပါ ဒီစစ္အစိုးရနဲ႔ ဒီလူေတြ မရွိမွ ေကာင္းမွာပါဗ်ာ။
ေၾသာ္ ေျပာရအုန္းမယ္ . အဲဒီ အေပါင္ဆိုင္နာမည္က ဟို .. DVB ထဲမွာျပသြားတဲ့ "ေအာင္ေကာင္း"
အေပါင္ဆိုင္ေလ .. ဒါဆို အဲ့ဒီ ရပ္ကြက္အေၾကာင္းသိေရာေပါ... ။ ။
ေရးသားသူ-ကေဒါင္းသစ္
တရပ္လံုးဆိုေတာ့ ႐ိုးေတာင္ေနပါၿပီလို႔ ေျပာရမလားဘဲ။ မူလတန္းျပဆရာမဆိုေတာ့လည္း လစာကေလးက
၃၀၀၀၀ိ/- က်ပ္စြန္းစြန္းသာ ရတာမဟုတ္လား။ အဲဒီ မူလတန္းျပဆရာမေလးနဲ႔ စကားလက္ဆံုၾကရင္း သူ႔အျဖစ္ကေလးတစ္ခုေျပျပပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အေႂကြးနဲ႔မကင္းတဲ့ သူဆိုေတာ့ အေပါင္ဆိုင္ကို ခ်ီတတ္တာေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဇႏၷ၀ါရီလကုန္ကေပါ့တဲ့။ ေငြလိုလို႔ သူ႔နားကပ္ေလး သြားေပါင္ပါသတဲ့။ အေပါင္ဆိုင္က ဆရာမဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲလို႔ ေမးေတာ့ ဆရာမက ေငြ ၃၀၀၀၀ိ/- လို႔ေျပာေတာ့၊ အေပါင္ဆိုင္ကလဲ ထုတ္ေပးပါသတဲ့ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းက အေပါင္ဆိုင္မွာ ဆရာမေလးနားကပ္ေပါင္တဲ့ ကိစၥပါ။ ဘာမွ မႀကီးက်ယ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္က ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ၿပီးရမွာ။ မၿပီးဘူးဗ်။ အေပါင္ဆိုင္က ေျပာလိုက္တာက
"ဆရာမရယ္တဲ့ ဒီတစ္ဖက္ျပန္ယူထားပါ။ ဒီမွာ တစ္ဖက္ဘဲထားခဲ့ပါတဲ့။ ေနာက္တစ္ခါလိုေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ဖက္ ေပါင္လုိ႔ရေသးတာေပါ့တဲ့" ဆရာမေလးခင္ဗ်ာ မ်က္ႏွာကို တင္းကနဲျဖစ္၊ နားထင္ေၾကာေတြ ေထာင္တက္ ေသြးေတြဆူၿပီး ဘယ္လိုဖြဲ႕ရမလဲ မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုနဲ႔ အေပါင္ဆိုင္က ပိုက္ဆံေလးယူၿပီး ျပန္လာတာကို ေျပာျပပါတယ္။ ႐ွက္တာလား၊ ခံရခက္တာလား၊ ေဒါသစိတ္လား၊ ေက်းဇူးတင္ရမွာလား၊ ဘာမွန္းကို မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ႏွစ္ ၂၀နီးပါး သက္တမ္းရလာတဲ့ ဆရာမေလးဘ၀မွာ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ လူအထင္အျမင္ေသးခ့ရတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ မႀကံဳခဲ့ဘူးပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။
မေခ်းႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတာမွ ခံသာေသးတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ၾကားက နားေထာင္ေနရင္း အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ေရေပၚဆီဘ၀ကေနျဖစ္တဲ့ ဆရာမေတြ မဟုတ္ဘဲ။ တကယ့္ကို နာ၃နာနဲ႔ ဆရာမေတြဆိုေတာ့ေလ။ ခုေတာ့ တနာတိုးလို႔ ဂုဏ္သိကၡာေလးပါ နာရတဲ့ဘ၀ေတြပါလားဗ်ာ။ စစ္အစိုးရကသာ ပညာေရးနဲ႔ ဘာျဖစ္ရမည္ ညာျဖစ္ရမည္ဆိုတဲ့ ေလေပၚ၀ဲ မူ၀ါဒေတြသာ ေျပာေနတာ။ တကယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြကေတာ့ ဒီလိုခ်ည္းပါဘဲဗ်ာ။ တကယ္ပါ ဒီစစ္အစိုးရနဲ႔ ဒီလူေတြ မရွိမွ ေကာင္းမွာပါဗ်ာ။
ေၾသာ္ ေျပာရအုန္းမယ္ . အဲဒီ အေပါင္ဆိုင္နာမည္က ဟို .. DVB ထဲမွာျပသြားတဲ့ "ေအာင္ေကာင္း"
အေပါင္ဆိုင္ေလ .. ဒါဆို အဲ့ဒီ ရပ္ကြက္အေၾကာင္းသိေရာေပါ... ။ ။
ေရးသားသူ-ကေဒါင္းသစ္
အေသးစိတ္သိလိုပါက 
